Het drogen van kleding in de zon wordt als gezond beschouwd, en het is gemakkelijk en energiezuinig. Kleding die in de zon wordt gedroogd, ruikt fris, maar sommige kledingstukken zijn niet geschikt om te drogen. Badhanddoeken zijn daar een voorbeeld van.
Waarom is een handdoek die aan de lijn wordt gedroogd zo hard en ruw als gedroogd rundvlees? Het is een vraag die wetenschappers al lange tijd bezighoudt, maar een team onderzoekers van de Universiteit van Hokkaido in Japan heeft het mysterie opgelost. Ze beweren de "sleutel tot drogen aan de lucht" te hebben gekraakt en daarbij iets belangrijks over water te hebben geleerd.
Overigens zijn de meeste stoffen die niet van plastic zijn gemaakt (met uitzondering van zijde en wol) gebaseerd op plantaardige materialen. Katoen is een pluizige witte vezel afkomstig van de zaden van een kleine struik, terwijl rayon, modal, fibrine, acetaat en bamboe allemaal afkomstig zijn van houtvezels. Plantaardige vezels zijn een organische verbinding die helpt de stevigheid van plantencelwanden te behouden, en vezels zijn zeer absorberend. Daarom gebruiken we katoen om handdoeken te maken die beter aanvoelen dan polyester. Watermoleculen hechten zich aan cellulose en blijven eraan plakken via een proces dat capillariteit wordt genoemd. Dit proces kan zelfs de zwaartekracht trotseren en water naar de oppervlakte trekken.
Omdat water een polair molecuul is, wat betekent dat het aan de ene kant een positieve en aan de andere kant een negatieve lading heeft, wordt water gemakkelijk aangetrokken door lading. Het team stelt dat de structuur van individuele gekruiste vezels in luchtgedroogde stoffen zoals katoenen handdoeken daadwerkelijk "water bindt", oftewel dat water zich op een unieke manier gedraagt doordat het zich kan hechten aan iets op het oppervlak dat als een sandwich werkt, waardoor de vezels dichter bij elkaar komen. Het nieuwste onderzoek is gepubliceerd in een recent nummer van het Journal of Physical Chemistry.
Het team voerde experimenten uit die aantoonden dat het binden van water aan het oppervlak van katoenvezels een soort "capillaire hechting" tussen de kleine vezels creëert. Wanneer deze draadjes aan elkaar plakken, maken ze de stof harder. Onderzoeker Ken-Ichiro Murata van de Universiteit van Hokkaido merkte op dat het gebonden water zelf een unieke waterstofbindingstoestand vertoont, in tegenstelling tot gewoon water.
Onderzoeker Takako Igarashi zei: "Mensen denken dat ze de wrijving tussen de katoenvezels en de wasverzachter kunnen verminderen. Onze onderzoeksresultaten laten echter zien dat dit de hydratatie en verharding van de katoenvezels zal bevorderen. Dit biedt een nieuw perspectief voor het begrijpen van het werkingsprincipe van de wasverzachter en helpt ons om een betere voorbereiding, formule en structuur van de stof te ontwikkelen."
Plaatsingstijd: 24 juni 2022